Elke week interview ik iemand uit de theaterwereld en deze week interview ik Jente Jong. Ze is actrice en theatermaker en heeft een eigen jeugdtheatergezelschap: Theatergroep Jong. Als toneelschrijver werkte ze onder andere voor de Toneelmakerij en TG de Klassieken. Haar debuutroman Het intieme vreemde werd genomineerd voor de Hebban debuutprijs.
”Ik ben begonnen met schrijven omdat ik graag verhalen vertel. De ene keer wordt het een voorstelling, de andere keer een gedicht en soms zelfs een roman. Er zingen nog genoeg verhalen rond om mijn leven mee door te komen denk ik. Ik ben nogal activistisch van karakter en de wereld is nog niet zoals ik die graag zou willen zien. Dus blijf ik kunst maken om daar iets over te zeggen.”
”Ik haal mijn inspiratie uit dingen die een emotie bij me oproepen, dat kan mijn woede zijn over racisme of ongelijkheid in welke vorm dan ook, maar ook over de ingewikkelde klimaatcrisis waar onze overheid niet genoeg aan werkt, maar het kan ook het verdriet en de leegte rondom verlies zijn. Ik denk dat wat ik maak en schrijf mijn manier is om grip op dingen te krijgen waar geen grip op te krijgen is.”
”Welk schrijfwerk ben ik het meest trots op? De roman die ik aan het schrijven ben. Er is vaak tegen me gezegd dat je in de tweede roman het vakmanschap van de schrijver leest. Dat hoop ik. Ik werk er hard aan. Maar ik ben ook erg trots op mijn debuutroman Het intieme vreemde en mijn jeugdtheatervoorstelling Een zusje dood (12+) die ik samen met Anna Schoen of Sharon van Wageningen in theaters, op scholen en in jeugdinstellingen speel.”
”Het leukst wat ik aan acteren vind is de verbinding die je maakt met het publiek, dat iedere voorstelling anders is, dat het zich op dat moment voltrekt, dat het daarna weg is. Die magie, dat heb ik het afgelopen jaar heel erg gemist. En je inleven in iemand anders en daar volledig in opgaan. Heerlijk!”
”Wat is mijn favoriete toneelstuk? Dat is Find me a boring Stone van Rik van den Bos, dat vond ik zo allesomvattend. Maar er is zoveel meer en er komen alleen maar mooie dingen bij. Citizen K. van Sadettin Kirmiziyüz vond ik een power house van een voorstelling, maar ook de drieluik Goede bedoelingen van Joeri Vos bij toneelgroep Oostpool was geweldig. En dan nog talloze jeugdvoorstellingen! Ik weet niet waar ik moet beginnen. Er is misschien net zomin een favoriet toneelstuk als een favoriet lied of een favoriete film.”