Erik Snel (59) is toneelschrijver en heeft al 30 jaar ervaring als theaterregisseur. Verder werkt Erik Snel bij de faculteit theater van de HKU, o.a. als begeleider en artistiek adviseur. Bij ons is hij bekend van zijn schrijfwerk, zoals De wraak van Ifigeneia, (It sucks to be) Helena en Don’t f*ck with Artemis. Deze week is Erik Snel aan de beurt.
Ik heb altijd geschreven. Ik schreef al toen ik tien was. Het leukste op school vond ik het maken van opstellen. Ik schreef verder korte verhaaltjes en gedichten. Later langere verhalen.
Ik haal mijn inspiratie uit mensen. Uit hoe mensen met elkaar omgaan. Hoe ze communiceren, hoe ze omgaan met hun emoties, hoe ze dingen verstoppen, hoe lief en constructief, maar ook hoe laf en destructief ze kunnen zijn, hoe ze zichzelf zien en hoe ze omgaan met macht, met jaloezie, met hoogmoed en met hoe ze vallen.
PLAN
Ik heb wel een plan voordat ik ga schrijven, maar nog niet zo strikt bepaald. Als het te vooropgezet is wordt het saai, dan wordt het een invuloefening en dan kan ik mijn creativiteit te weinig kwijt. Maar als het te los is kan het te veel kanten opgaan. Als het goed is zit er uiteindelijk meer in (qua betekenis, qua gelaagdheid en structuur) dan ik van tevoren had bedacht. Als ik mezelf niet verrast heb, is het niet per se slecht, maar voor mezelf wel minder interessant.
Heeft schrijven mijn leven veranderd? Ik denk dat schrijven mijn leven zelfs gered heeft. Zonder me vrolijk te maken op papier om hoe mensen (inclusief ikzelf) leven en hoe ze zouden communiceren als ze bijvoorbeeld extreem gevat zijn, zonder de wereld te kunnen verbeelden, mooier te maken, aan het lachen te maken, zonder het genot van geweldige acteurs die leven blazen in wat ik schrijf, zou ik allang een opgedroogd en zuur, bang wezentje zijn geworden, denk ik.
TIPS VAN ERIK
Mijn favoriete boek verandert steeds. Nu zou ik zeggen de seizoenencyclus van Ali Smith (Herfst, Winter, Lente en Zomer). Alle vier boeken die zowel tijdloos zijn als over het hier en nu gaan.
Mijn tips voor proza en toneelschrijvers: kom eens uit jezelf. Ik heb inmiddels een grote weerstand van al die schrijftips die je adviseren om naar binnen te keren. Dat levert alleen maar heel erg vergelijkbare navelstaarderij op. Onze bijzonderheid zit kennelijk niet letterlijk in onze geest of karakter, we lijken allemaal erg veel op elkaar, maar in hoe we daar mee omgaan, welke woorden en beelden we daarbij gebruiken en vooral hoe we ons tot elkaar en tot de wereld verhouden. Hoe we de wereld verbeelden. Durf grotere thema’s aan en beperk je niet tot het observeren van dat stilstaande water in je innerlijk. Daar hebben we de dichters voor. Die kunnen dat veel beter.
