Elke week interview ik iemand uit de theaterwereld en deze week is toneelschrijver Enver Husicic (1974) aan de beurt. Hij schreef stukken voor Het Syndicaat, Spic en Span, Het Zuidelijk Toneel, Growing Up in Public, toneelgroep Rotjong, en Rotterdams lef.
Waarom is Enver begonnen met schrijven? “Eigenlijk uit verveling,” vertelt hij me. Hij kreeg na zijn afgebroken studie Rechten een bijbaan als administratief medewerker bij een opstartend bedrijf. Voor het grootste deel van de dag zat hij alleen op kantoor. Er was niet veel te doen dus besloot hij te gaan schrijven, gedichten, later ook sketches en dialogen. Als kind schreef hij al korte stripverhalen, waar een vriend – die beter kon tekenen dan hijzelf – de tekeningen bij maakte.”
Zijn inspiratie kan overal vandaan komen. Een opdracht, een nieuwsitem, of een eigen idee. Hij vertelt dat hij soms vanuit een beeld, vanuit een foto, soms vanuit een bepaalde zin werkt. Hij heeft ook wel eens een stuk geschreven op basis van een flauwe woordgrap. Dialogen in de trein kunnen zijn verbeelding overigens ook heel goed ‘triggeren’.
Heeft hij een plan voordat hij schrijft? Het verschilt. Hij is nu bezig met het omwerken van een roman naar toneel. “Ik ben gebonden aan het verhaal, maar heb daarbinnen de vrijheid om er mijn eigen ding van te maken.” Toen hij net begon met schrijven, was dat vaak zonder plan, omdat hij dat het meest spannend vond. In de loop der jaren is hij planmatiger gaan werken, ook omdat in opdracht schrijven daar om vraagt.
Het schrijven heeft zijn leven veranderd in die zin dat hij in zijn levensonderhoud kan voorzien met iets wat hij leuk vindt om te doen. “Niet dat het altijd leuk is,” vertelt hij. Als je bijvoorbeeld vastloopt door een teveel aan goede ideeën, of dat je een writers block krijgt vlak voor een deadline, maar over het algemeen vindt Enver dat hij niets te klagen heeft.
Tips van Enver (voor jonge schrijvers)
“Wees zuinig op je eerste werk,” vertelt hij. Enver kwam erachter dat hij de teksten die hij helemaal in het begin schreef, beter vond dan dat hij dacht dat ze destijds waren. Rigoureus, absurd, eigenzinnig. “Niet volgens het boekje maar daardoor juist extra spannend en boeiend.” Gelukkig heeft hij het meeste bewaard. Soms als hij een tekst schrijft die te saai of te netjes is, grijpt hij terug op oud werk om zichzelf te laten inspireren.
Leestip? “Net 12 Years A Slave gelezen. Raad ik iedereen aan!”
Lees hier mijn andere interviews