Joost van de Vondels toneelstuk Lucifer (1654) werd verboden en verguisd in zijn eigen tijd. Maar sinds de negentiende eeuw is het een voorbeeld bij uitstek van Nederlandse toneelliteratuur die transnationale waardering oogst. Dankzij talloze vertalingen en verwerkingen in diverse media is men in en buiten Europa steeds weer geboeid geraakt door Gods opstandige engel die tragisch wordt verstoten uit de hemel en op aarde het kwaad brengt.
De Glans van Vondels Lucifer verschijnt onder redactie van drie letterkundige neerlandici: Marijke Meijer Drees (Rijksuniversiteit Groningen), Marco Prandoni (Università di Bologna) en Rita Schlusemann (Freie Universität Berlin). In het boek belichten neerlandici, schrijvers, vertalers en theatermakers uit heel Europa in zestien vlot lezende essays de culturele transfer van het beruchtste treurspel uit de Gouden Eeuw. De essays bieden een prachtig inkijkje in de (internationale) ontwikkeling, opvoeringen en herinneringen van een meesterwerk in de Nederlandse literatuur.
Uit de Introductie:
Het tooneel is in den Hemel — zo luidt in 1654 de regieaanwijzing die Vondel, een jaar eerder tot prins der Nederlandse dichters gelauwerd, voor in zijn gedrukte tragedie Lucifer plaatste. Het stuk was een regelrechte steen des aanstoots voor de calvinistische kerkenraad in zijn woonplaats Amsterdam. Niet alleen vanwege die regieaanwijzing, maar ook omdat het — alweer — een Bijbels drama van de rooms-katholieke Vondel betrof, nu zelfs bevolkt met engelen van vlees en bloed! Redenen genoeg om protest aan te tekenen bij de stadsmagistraat, die besloot de tragedie na slechts twee voorstellingen te verbieden.
