Yücel Kopal runde jarenlang een goudinkoopwinkel in een echte stadswijk in Nijmegen. De bijzondere, soms schrijnende verhalen van zijn klandizie bewerkt hij tot deze glansnieuwe toneeltekst, tevens zijn avondvullende theaterdebuut. Met een rauwe, uit-het-straatleven-gegrepen taal zoomt zijn werk in op klein en alledaags leed, en geeft stem aan de verborgen armoede en kwetsbaarheid in de maatschappij.
Waarom vertel ik dit allemaal, vraag je je af. Waarom schrijf ik dit?
Voor jou.
Ik moet je nog zoveel leren, dat ik alvast ben begonnen. Ook al ben je er nog niet.
Je moet snel beseffen hoeveel geluk je hebt met een vader zoals ik. Een vader die precies weet wat deze wereld van je vraagt, een vader die straks naar de oudergesprekken gaat zonder dat jij mee hoeft als tolk.
Een vader die het goud niet voor zijn neus laat wegkapen. Snap je?
Ik doe dit omdat jij mijn hoop bent.
Mijn hoop op een toekomst waarin we eindelijk beginnen met een voorsprong.
Le monde est nous.
En het gaat zo fucking mooi worden.
