Ernesto interviewt: Isabella

Ik heb altijd al een hele grote fantasie gehad en ik zocht altijd manieren om dat een plekje te geven in de echte wereld. Dit deed ik door te tekenen en schrijven. In de echte wereld voelde ik me nooit echt thuis. Ik vluchtte in boeken en vond daar een plek waar ik me wél thuis voelde. Omdat ik zo dankbaar ben voor alle schrijvers die mij hebben geholpen, hoop ik met mijn eigen schrijfwerk ook iets voor anderen terug te kunnen doen. Ik wil mijn fantasiewereld met anderen kunnen delen om zo de echte wereld een stukje mooier te maken. 

 

Je bent nu bezig met je eerste boek, hoe is dat? Is het spannend of moeilijk? 

Het is zeker erg spannend! Ook zeker moeilijk. Het schrijven zelf gaat min of meer vanzelf. Het verhaal ontstaat uit zichzelf. Op een gegeven moment voelde het bijna alsof ik iets vertelde wat al was gebeurd. Het moeilijkste vond ik om uiteindelijk alle puzzelstukjes in elkaar te laten passen. Er ging veel planwerk aan vooraf. Een deel improviseerde ik ook wel, maar de grote lijnen stonden vast.
Wat ik ook erg moeilijk vond, was om mezelf ervoor te behoeden dat ik zelf niet te erg meegesleept zou worden in mijn verhaal. Bij het schrijven van zielige stukken heb ik vaak huilend achter mijn laptop gezeten. Ach ja, alles voor het verhaal, toch?

Nu de eerste versie af is, is het ook zeker spannend hoe het wordt ontvangen. Tot nu toe heb ik veel positieve reacties gehad van mensen uit mijn omgeving. Daar ben ik zeker blij mee. Er zitten wel nog veel spel- en taalfouten in die ik moet verbeteren. Daar zal ik de komende tijd ook nog wel mee bezig zijn. 

 

Hoewel ik al eerder heb gezegd dat ik veel fantasie heb, vind ik het vaak moeilijk om “bruikbare” fantasie te vinden. Ook is veel van mijn fantasie natuurlijk geïnspireerd op andere boeken en films/series. Ik wilde graag iets origineels schrijven. Dat vond ik in het begin erg lastig. Ik was al een ander boek aan het schrijven, maar ik merkte eigenlijk dat ik daarmee vastliep. Ik had er geen inspiratie meer voor en ik had simpelweg geen plezier meer in het schrijven. Een van mijn grootste dromen was wel altijd om een boek te schrijven en aangezien ik opeens veel vrije tijd had (vanwege mijn burn-out, oeps), besloot ik om eraan te beginnen. In het begin heb ik de inspiratie min of meer afgedwongen. Ik dwong mezelf om problemen te creëren en daarbij moesten natuurlijk oplossingen komen. Meestal zorgden de oplossingen ook nog eens voor tientallen nieuwe problemen die ook allemaal opgelost moesten worden. Het duurde even voor alle problemen opgelost waren en ik hield dan ook nauwkeurig alles in mijn notities op mijn telefoon bij. Ondertussen was ik al begonnen met schrijven en bedacht ik er vaak ook gaandeweg dingen bij wanneer een hoofdstuk voor mijn gevoel bijvoorbeeld te kort was. 

 

Fantasy haha (mocht het nog niet duidelijk zijn). Meestal uit dat zich in het lezen van Young Adult boeken. Daarin zit voor mijn gevoel veel meer fantasie. De echte harde literatuur heeft me helaas nooit echt gegrepen. Misschien dat dat nog komt.

 

Oeh, dit vind ik wel een lastige vraag. Als je zou vragen welke musical mijn favoriet is, zou ik zonder twijfel Hamilton zeggen. Maar een musical is niet echt een toneelstuk. Ik heb in mijn leven wel veel toneelstukken gezien, maar ik denk niet dat dat hele bekende toneelstukken waren. In ieder geval niet “bekend” genoeg om meerdere keren opnieuw opgepakt te worden en opnieuw te worden opgevoerd, zoals bij stukken van Shakespeare wel het geval is. 

Als ik er toch een zou moeten kiezen, zou dat Emma wil leven zijn. Het is op waarheid gebaseerd en heeft me erg gegrepen. Lisse Knaapen vertolkte in het toneelstuk de rol van Emma en deed dat echt geweldig! Ik was per toeval bij de première in het Zaantheater aanwezig. Naja, niet helemaal per toeval. Ik heb het wel zelf geregeld haha. Destijds wilde ik weer eens een toneelvoorstelling zien, want het was al een tijd geleden. Toen ik op de website van het Zaantheater keek, sprong deze voorstelling eruit. Ik had toevallig de week ervoor de documentaire gezien, waar het stuk op is gebaseerd. De documentaire vond ik erg mooi en ik was vastberaden om erheen te gaan. Toen ik online een kaartje ging kopen, zag ik tot mijn schrik dat er nog maar één kaartje over was. Op de eerste rij in het midden. Dat voelde wel een beetje als het lot. Ik vond het toen best spannend om in mijn eentje te gaan. Ook omdat het over een heftig onderwerp ging. Ik ben achteraf heel blij dat ik er heen ben gegaan. Het had me toen zo geraakt dat ik twee weken later nog een keer ben gegaan met mijn moeder en stiefvader. Deze keer in een ander theater. 

Als ik een toneelstuk kon kiezen wat opnieuw uitgevoerd zou worden, dan zou het wel deze zijn!