Frans Westra onderzoekt in dit boek de wijze waarop een circuit van filmtheaters in Nederland tot stand kwam, dat zich inzette voor de betere film. Aan de hand van tientallen interviews en plaatselijke geschiedenissen wordt duidelijk hoe de verbinding loopt van voor- en na-oorlogse filmliga’s naar de filmhuizen van de jaren zeventig. Grote katalysator was daarbij de Rotterdamse Kunststichting die in 1972 de door eenvoud uitblinkende Filmnota uitbracht die voor veel initiatiefnemers van filmhuizen een belangrijke inspiratiebron was. Het gelijktijdig ontstaan van het Filmfestival Rotterdam met haar distributietak Film International vormde een bedding waarin ook andere initiatieven uit het einde van de progressieve jaren zestig bijdroegen aan de ontwikkeling van een nieuw cultureel fenomeen: filmhuizen en filmtheaters.