Niemandsland

Na veertien jaar keert een pianist terug naar zijn geboorteplaats. Op de berg waar zijn moeder kort geleden is begraven, treft hij een jonge vrouw met wie hij is opgegroeid. Hij was de zoon en zij de werkster, een arbeidsmigrant.
Waar zijn we thuis? Kunnen we wonen in de muziek, of alleen in de stilte van een huis? In een filmische en muzikale compositie van gedachten en ervaringen, waarin heden en verleden vervloeien, zoeken twee ontheemden bescherming bij elkaar in een poging hun eenzaamheid te ontvluchten.
Niemandsland is geschreven in beeldende, poëtische taal, die doet denken aan de toneelstukken van Marguerite Duras en Jon Fosse. Voor Niemandsland en Dubbelgangers (luister hier een fragment) ontving Eva Jansen Manenschijn in 2020 het Charlotte Köhler Stipendium.